मेरि प्यारी आमा
आमा ! अपुताली जोगाउन हो की ?
कुरौते समाजको मुखमा बुजो लाउन
आमा ! नारीत्व ढान्न हो की ?
आफनो कोमलता सन्तानमा बिसाउन
आफु जीबन र मरणको दोसाधमा पनि
दश महिना कोखीमा राखेर जन्मायौ
आफु संधै भोक भोकै बसेर भए पनि
अतमभरी दश धारा दुध चुसाएर बचायौ
मायाकी खानी आमा ! आफु दुख सहेर
अपार माया दिएर, मलाई हुर्कायौ
दायाकी धनी आमा ! आफु संधै रोएर
सितल अनुहारले हांसेर, मलाइ फकायौ
आफु अन्याय र अत्याचारको समना गरेर
न्यानो काखमा, मायालु हातले सुमसुमायौ
सन्तानको सुन्दर भबिश्यको कामना गरेर
सबैलाई खुसी बाडेर, आफ्नो दुःख लुकायौ
संसार भरिको एउटी आमा !
मेरी मोहतारी आमा !
मेरी जननी आमा !
निश्छल, निश्पक्षकी देबी आमा !
त्यसैले आमा ! मलाई
कहिलै तिरेरै नसक्ने ऋण लगायौ
सांच्चै आमा मलाई
सातौ जन्मलाई पुग्ने माया बिछायौ
बि. एन.ढुङेल
0 comments:
Post a Comment